Assalamualaikum, kalau tak jawab dosa, kalau jawab sayang ♥
Dah baca bahagian 4? Belum?
Sambungan bahagian 4. Masih dalam pesawat. Belum keluar lagi. Sebelum mendarat, kapten bawa pusing jenguk lapangan terbang. Saat kapal terbang dah keluarkan tayar, masing-masing mula duduk. Masa untuk mendarat. Alhamdulillah.
Seperti kebiasaan manusia, kapal terbang baru mendarat, dah ramai berdiri nak keluar. Tak kira muda tua, lelaki perempuan, Malaysia bukan Malaysia. Termasuklah mak Iz. Penat duduk 9 jam katanya. Mak Iz dan acik dah keluar dulu. Iz dan adik Iz keluar kemudian. Keluar saja pembumbung, kena keluar satu pintu ni. Turun tangga tak bergerak. Oh. Ada bas akan kutip semua penumpang bawa ke balai ketibaan. Iz suruh mak Iz duduk. Mana percaya dengan mak Iz ni nak berdiri dalam bas bergerak. Tapi, bas ni, tiang dan tempat sangkut tangan, tinggi! Iz cuba capai. Ngak bisa deh. Penumpang-penumpang lain dah risau tengok Iz bila bas dah bergerak. Risau terjatuh. Akhirnya, Iz paut kat lengan adik Iz. Siapa suruh lagi tinggi daripada Iz? Haha.
Keluar saja bas, ramai-ramai terpersona melihat tulisan Arab sana sini. Iz teringat balik tempat kerja lama. Kena buat label guna font tulisan ni untuk label antarabangsa produk makanan buatan Malaysia di Dubai pada tahun 2020 tak silap. Menggigil otak nak terjemah kandungan. Seingat Iz, lapangan terbang ni ada akuarium besar tapi Iz tak jumpa. Ke salah lapangan terbang?
Kami tak ada naik turun tangga. Jalan sambil heret beg kabin. Ikut saja ramai-ramai. Entah betul ke laluan, serahkan saja kepada Tuhan. (Memori bahagian ni dah mula samar-samar. Maaf.) Sampailah ke kaunter imigresen. Banyak kaunter. Semuanya perlu berbaris. Satu lorong tu ada dua kaunter. Kiri dan kanan. Serah passport dan tangkap gambar. Kalau gambar tak dapat kesan, petugas akan minta imbas empat cap jari. Dekat sini, masa giliran Iz, petugas tak semak visa mahupun tanya sebarang ubat. Lepas macam tu saja. Prosesnya sangat sekejap. Dalam dua minit. Dekat sinilah passport dicap.
Berharap petugas cap muka surat 4, sekali muka surat 48. Tambah 44. Haha!
Lepas dah terima semula passport, pergi ke mana lepas ni? Sungguh. Iz macam, "Aku ni kat mana? Kenapa aku ada dekat sini? Siapa aku?" Haha. Weh. Iz tak cukup persediaan ke apa ni? Mana arahan? Iz perlukan arahan. Tasukete! (Tolong saya!)
Nampak ramai-ramai pergi satu pintu ni. Iz pun ikut. Pintu keluar dari imigresen rupa-rupanya. Sebelum keluar, petugas lelaki akan semak passport lihat dah cap ke belum. Okey semuanya, barulah bebas. Syukur nampak Tok Cik pakat panggil ambil beg kargo. Oh. Ambil beg. Beg yang beratnya tak sampai 20kg tu! Iz dan anggota keluarga pergilah ambil beg. Troli ambil satu. Dah ambil beg, Tok Cik suruh berkumpul dekat ... (maaf. lupa) tempat berkumpul (Ini saja kemampuan Iz? Seriuslah?)
Sebelum pergi tempat berkumpul tu, ada halangan terakhir sebelum keluar dari bangunan utama lapangan terbang ni. Semua beg perlu diimbas dekat pemeriksaan kawalan keselamatan. Angkut semua beg dari troli letak atas conveyor belt. Dekat kaunter yang Iz dapat ni, petugas dia sandar dekat kerusi dan menguap. Tak periksa apa. Lepas semuanya. Selesai semuanya, letak balik beg atas troli dan tolak ke tempat berkumpul.
Keluar saja bangunan, lapang. Lapang sungguh lapangan terbang ni. Masa ni tak ramai orang. Rasa teruja sikit bila berada di Tanah Arab ni. Pergilah ramai-ramai ke tempat berkumpul. Dia macam tempat berkumpul berupa khemah tertutup yang tak panas dan destinasi terakhir sebelum bergerak naik bas. Dalamnya, ada surau terbuka. Macam surau terbuka RnR Malaysia. Nak ambil wuduk dekat tandas. Tapi, nak solat apa pukul 10.00 pagi ni?
Nek Cik suruh beli kad sim Arab Saudi dekat tempat berkumpul ni. Harga 60 Riyal. Bukan suruh tapi paksa. Iz malas nak beli tapi mak Iz belikan juga. Beli kad sim, bagi salinan visa saja. Salinan passport tak perlu. Kalian akan dapat Internet sepanjang sebulan dengan 2.00 Gb setiap hari. Tak kira kad sim Arab ke atau beli data roaming Internet, Kerajaan Arab Saudi tetapkan penggunaan data terhad kepada 2.00 Gb setiap hari.
Masa nak beli kad sim, mak Iz disapa oleh pekerja lelaki. Acik pun minta lelaki tu buatkan. Kemudian adik Iz dan Iz. Sampai dekat Iz, ada pekerja perempuan rampas salinan visa Iz dari tangan pekerja lelaki tu. Lebih mengejutkan, pakaian pekerja perempuan tu sangat santai ya. Macam Arab Malaysia. (tak tutup aurat sempurna) Iz pandang atas bawah dia. Pekerja laki bertekak dengan perempuan tu. Iz apa lagi, jadi diva. Ambil balik salinan visa Iz dan bagi kepada pekerja lelaki tu. Terkesima pekerja perempuan tu dengan tindakan Iz.
Kata Nek Cik, pekerja-pekerja akan tolong uruskan sampai boleh guna telefon. Tak. Ini sembang kari kepala kambing. Mereka cuma tolong masukan kad sim dan tunggu mesej. Terus bagi semula telefon dekat pemilik. Itu sahaja. Nombor Arab Saudi pun tak bagi tahu. Bila tanya nombor kad sim ni apa, pekerja angkat bahu tak tahu. Bengang juga la Iz. Syukur Iz dan adik Iz ni celik peranti. Adik Iz tolong mak Iz dapatkan nombor. Iz tolong acik. Telefon acik hanya ada satu saja slot kad sim. Kad sim Malaysia kena simpan. Pum, pam, pum, pam. Selesai semuanya.
Bas dah sampai. Masa nak keluar dari tempat berkumpul, ada pekerja lelaki ni tahan Iz. Minta jarum cucuk slot kad sim. Iz guna jarum peniti yang Iz pakai. Iz macam ... kau pekerja tak kisahlah sambilan ke tetap ke, kau patutnya ada segala alat tu. Benda boleh ikat dekat tali lanyard kau. Yihh. Aku bebel sampai esok tak habis. Dasar nak duit tapi kerja asal boleh aje. Syukur tak kena bombastic side eye Iz. Haha!
Jarak dari tempat berkumpul ke bas dalam 200 meter. Dengan Nek Cik tak habis-habis paksa cepat. Dia ajak Iz berlumba ke apa? Sungguhlah? Tak lawak. Risau troli yang Iz tolak ni kena dia aje. Pastu terbang melekat dekat atap. Meronta-ronta minta tolong. *gelak syaitan*
Masuk saja bas, duduk tengah-tengah bas. Bila buka saja pendingin hawa, ya Allah. Bas yang Agensi Polka ambil untuk grup umrah Iz ni, hancing. Hidung Iz ni sudahlah sensitif dengan bau-bauan. Terpaksa pakai pelitup mulut sebelum perjalanan. Sedut inhaler cengkih. Pening weh. Rasa nak muntah. Sekali adik Iz cuit Iz ajak tukar tempat duduk. Iz setuju. Lepas tukar tempat duduk, bau hancing tu tak ada. Terkejut kita orang berdua. Ingat sebab balasan ke apa, sekali memang bas tu hancing. Isy.
Mulut Iz masa ni rasa tak selesa. Kiranya hampir 24 jam tak mandi atau gosok gigi. Tak selesa. Haha. Iz sarankan bawalah gula-gula getah untuk segarkan semula mulut. Nak gosok gigi pun boleh. Kena sediakan di beg sandang atau beg kabin. Rasa macam berpuasa dekat negara orang aje.
Dari lapangan terbang ke Madinah makan masa lima jam lebih. Pemandu bas bawa macam belakang bas tu berlakunya tanah runtuh atau ada raksasa sedang kejar bas. Laju mat. Potong bas, lori, trak macam entahlah. Laju-laju nak pergi mana?
Oh ya. Dekat Tanah Arab ni, lebuhraya dia tak macam Malaysia. Lawan arah. Pemandangan? Pemandangan sepanjang perjalanan mesti cantik kan? Anda yakin?
 |
| Bukan di Malaysia |
Bayangkan lima jam lebih hadap pemandangan lebih kurang saja. Haha. Iz nampaklah juga keldai, unta dan bangunan rata. Ada bukit-bukit batu yang besar. Jalannya lurus. Tak ada lampu isyarat. Penat tak tidur, Iz tidur dalam bas dalam sejam lebih. Mengantuk mat.
Buka saja mata, dengar Tok Cik bagi pengumuman akan berhenti di RnR untuk solat dan makan. Iz mati-mati ingat RnR ni satu saja di Tanah Arab. Sebenarnya banyak saja RnR. Jarak saja yang berbeza. Kawan Iz kata, RnR dekat sini tak sama macam RnR Malaysia sama ada di lebuh raya atau di kampung.
 |
| RnR pertama |
RnR dekat sini mesti ada bangunan surau untuk solat. Tak jauh dari surau, mesti ada bangunan kedai makan. Sampai saja RnR, Tok Cik bagi 30 minit saja untuk solat dan rehat. Dekat sini Iz sedikit tidak gemar tempoh yang mereka letak. Tak masuk akal. Ingat ini kem sekolah nak suruh cepat-cepat? Rombongan sekolah? Panas hati Iz bila Tok Cik dan Nek Cik tetapkan masa tak masuk akal. Iz okey kalau semua jemaah muda dan sihat. Ini separuh jemaah dah berumur. Hangat hati Iz ni. (Mungkin sebab dulu Iz pernah jadi ketua pengarah program jelajah Pantai Timur, segala masa rehat, ad-hoc Iz susun. Ini tidak, dia kerah macam perah kelapa parut. Hampas.)
Kembali ke RnR. Turun saja bas, angin sejuk meniup ke tubuh. Sejuk. Sejuk sedikit hati Iz. Allah tenangkan hati Iz yang membara dengan angin sejuk. Iz tak boleh mengomel macam budak kecil. Iz kena kuat untuk jaga mak Iz sepanjang berada di Arab Saudi ni. Singgah solat zohor dan asar. Telekung dalam beg kabin. Tak keluarkan. Tak terdetik nak keluarkan. Maka, Iz solat saja dengan pakaian Iz.
 |
| Surau pertama |
Ramai-ramai serbu tandas. Tandas dekat RnR ni, fuh. Kurang kasih sayang. Haha. Dekat sini, tak pastilah siapa pengguna terakhir sebelum jemaah kami. Tandas tak dipam. Bau kurang wangi. Haha. Weh. Maaflah Iz guna bahasa kiasan yang sangat baik. Ruang tandas bersimen dan berlecak. Jadi, kena jaga seluar elok-elok. Nak bawa solat. Getah paip dekat tandas RnR ni, halus saja. Airnya tak kuat. Sangat lembut.
Ruang surau pula, asal boleh. berkarpet. Telekung tak disediakan. Kena pakai sendiri punya. Baunya, kurang wangi juga tapi bolehlah untuk solat. Dah namanya RnR. Eh sekejap. Tukarlah nama, RnS, Rehat dan Solat. Suka hati Iz aje. Haha.
Habis solat, Iz tanya Nek Cik pasal makan. Iz tanya tempat makan ni macam RnR Malaysia ke macam mana? Macam biasa, jawapan Nek Cik sentiasa menyakiti hati Iz. "Kamu pergilah tengok sendiri. Makan aje apa-apa."
Iz sangat lapar. Dapat jawapan begini. Nak marah tapi kena sabar. Nak maki tapi kena sabar. Sisi setan Iz kena kurung. Jadi, kena banyakan bersabar. Iz telefon adik Iz. Dia tahu makanan Arab. Iz tahu shawarma dengan kunafa aje. Nah. Lagi seorang. Tak angkat telefon. Bazir 60 Riyal macam ni. Rasa nak dicampak adik Iz kat tiang elektrik. Telefon lagi, dia suruh Iz oder aje apa-apa. Apa-apa tu, apa dia? Ya. Iz banyak bergaduh dengan adik Iz sepanjang 12 hari. Iz dah tinggalkan setan-setan Iz kat Malaysia, adik Iz boleh pula bawa perangai kanak-kanak dia. Yih.
Makanan, Iz suruh adik Iz uruskan. Pekerja dekat sini boleh cakap bahasa Melayu. Jadi, itu bukan alasan tak tahu. Maaflah kalian. Iz banyak melepaskan geram. Nak belasah adik, tak boleh. Tahan geram aje mampu. Adik Iz beli Nasi Mandy Ayam dengan harga 30 Riyal. Adik Iz kata sedap. Iz tak ada selera nak makan bila tengah tahan marah. Cuit sikit aje bagi mak Iz nampak anak dia ni makan.
Kongsi empat
Habis makan, Iz pergi kedai runcit sebelahnya. Belilah air mineral dan roti. Mak Iz nak kacang buat kunyah dalam bas. Iz teringat video dekat TikTok yang roti keju sedap tapi Iz lupa yang mana satu. Iz pun beli tiga jenis roti. Dua sedap, satu kurang sedap (gambar di bawah). Harga? Tak ingat.
Cheese Puff. Keju ketul-ketul.
Sambung perjalanan ke Madinah. Dalam dua jam lebih. Ingat tak pemandu bas bawa bas macam kena kejar dengan raksasa? Sekali kena tahan. Tok Cik kata ini urusan macam JPJ. Undang-undang Arab Saudi tak sama dengan Malaysia. Kita kena bersabar. Anggap saja ini ujian. Ah. Cuba jujur saja. Pemandu bas bawa bas laju dan memkhinzir buta. Kemonlah. Tak perlu menegakkan benang yang basah.
Bebas daripada tahanan, bas pun masuk Madinah. Lihat Kota Madinah, Iz risau. Risau apa? Risau dah masuk maghrib tapi bas tak jumpa hotel. 20 minit juga berpusing-pusing mencari hotel. Laluan dekat sini semuanya sehala. Terlepas simpang, kena jalan lagi naik itu ini. Benda boleh susah, buat apa senang?
Tipulah kalau tak terdetik kat hati. Kata sangat berpengalaman dalam jadi mutawif atau mutawifah, takkan hotel yang biasa Agensi Polka ambil lupa jalan. Haha. Iz doa cepat sampai aje. Sambil jalan tu, nampaklah menara masjid Nabawi. Iz terpukau. Hati tak sabar nak ke sana. Rasa teruja yang terpanggil.
Sampai di hotel, tahu tak apa perkara pertama yang Nek Cik dan Tok Cik buat? Ya. Tangkap gambar. Suruh ramai-ramai berkumpul depan hotel. Mutawif kumpulan lain sertai sekali bergambar. Iz macam biasa, pakai pelitup muka. Tapi, what the heck is this? Ini keutamaan ke? Seriuslah? Wah. Semoga Allah merahmati kamu.
Hotel di Madinah
Iz tak boleh bertenang mat. Kenapa? Maghrib dah masuk. Nek Cik suruh pergi makan dulu. Bagi mereka masa untuk agihan bilik. Untuk makan, nanti Iz ceritalah. Ehem. Kita ada drama masa agihan bilik ni. Drama yang sama masa mak Iz minta kad namanya tapi ini lain sedikit.
Acik dapat bilik lain. Tak sama dengan kita orang. Alasan? Nek Cik ingat acik ni bukan mahram adik Iz. Padahal Nek Cik yang uruskan visa acik. Bila mak Iz pergi suarakan hal ni, Nek Cik angkat sebelah tangan tanpa pandang mak Iz. Dia buat-buat sibuk. Aku ni baran. Risau ada jenazah dari grup ni aje nanti. Syukur setan-setan Iz tinggal kat Malaysia. Mak Iz cakap dengan Tok Cik yang acik dan adik Iz ni mahram. Acik ni adik mak Iz. Entahlah.
Akhirnya, dapat sebilik. Iz suruh mak Iz dan acik pergi bilik dulu. Iz dan adik Iz uruskan beg. Lapan beg untuk dua orang. Apa ada hal. Boleh uruskan. Sampai dekat bilik, Iz tengok mak Iz terduduk dekat katil. Bilik hotel ni sangat sempit. Mak Iz sedih sangat. Masa daftar pakej hari tu, staf cakap dapat bilik selesa. Dekat dengan masjid itu ini. Acik dan adik Iz mula meluahkan rasa ketidakpuashatian menyokong aduan mak Iz. Bayar RM7k lebih tapi dapat bilik macam ni. Iz tak tangkap gambar bilik. Cuba kalian bayangkan, jap. Iz nak lukislah.
Kotak hitam tu singki
Sempit ke? Ya. Sangat sempit. Iz rakam video dan bagi dekat kawan Iz. Dia sendiri kata lagi kecil daripada bilik hotel Madinah dia tempoh hari. Letak beg kargo pun kena fikir empat puluh tujuh kali. Iz terpaksa cakap kat mak Iz, acik dan adik Iz untuk bersabar. Tahu kecewa. Tapi, jangan macam ni. Kita baru sampai Kota Madinah. Berdoalah semoga urusan kita semua selama di Arab Saudi sampai balik ke Malaysia, Allah mudahkan. Sangka baik dengan Allah. Doa yang baik-baik.
Nampak macam bergaya aje kan Iz? Sekali Iz dapat katil paling tak bersih. Haha! Weh. Rambut entah siapa melekat kat sarung bantal dan cadar. Terasa habuk tak dibersihkan. Entah hotel ni tukar sarung bantal dan cadar ke tak. Naik gatal-gatal badan Iz sampai luka berdarah. Kalau nak kata sebab sejuk, Iz keluar mesti bertutup sana sini. Habuk pun susah nak hinggap. Iz syak dapat dari hama dan habuk katil. Tragis wo. Sampai sekarang parut luka masih ada di tangan dan badan.
Dah pukul 9.15 malam macam tu, adik Iz nak bersiar-siar sekeliling Masjid Nabawi. Tok Cik kata kalau nak ke masjid, ikut saja orang yang berjalan. Cuba teka adakah Iz percaya dengan pesanan Tok Cik? Ya. Tepat sekali. Tidak percaya. Adik Iz ikutlah pesanan Tok Cik. Pukul 9.30 malam macam tu, adik Iz balik. Ai. Sekejap sangat. Adik Iz tak yakin nak berjalan seorang diri. Iz pun temanlah dia. Dekat lif, jumpa mutawif grup lain. Tanya nak ke masjid macam mana. Sama juga skrip jawapan dengan Tok Cik. Ikut saja orang yang berjalan.
Entahlah. Kata khidmat mutawif, membimbing. Ini menyesatkan. Terlalu banyak cacat cela dan lepas tangan. Tok Cik dan Nek Cik sibuk uruskan jemaah yang terlepas Nusuk esok hari. Abaikan jemaah lain. Pandai-pandailah hidup. Esok pukul 8 pagi, baru Tok Cik tunjuk jalan ke masjid. Sungguh Iz kecewa. Agensi Polka ni letak jemaah lama-lama dekat Madinah tapi langsung tak ada inisiatif bagi panduan kepada jemaah sepanjang di Madinah. Seminggu weh di Madinah. Tapi beria fokus umrah di Mekah yang empat hari. Risau umrah tak sah itu ini. Katanya setimpal dengan pakej yang kami ambil. Lembu jantan tahi sungguh.
Alhamdulillah, perjalanan Iz dan adik Iz ke masjid sesat. Haha. Iz penat. Jujur Iz penat. Iz sangka hotel yang kami dapat ni, sekadar 150 meter yang dekat dengan pagar 338 macam tu. 150 meter pun, masih dekat dengan bahagian solat wanita. Sekali, bertentangan. Jap. Iz cari gambar buat rujukan. Taip, taip kau orang tak dapat bayangkan. Tak syok pula.
Peta Masjid Nabawi. Yang kotak kuning, pekarangan masjid (sumber: Pinterest)
Nek Cik cakap jarak dari hotel ke masjid sepatutnya dekat saja tetapi sejak ada pembinaan, terpaksa ambil jalan jauh. Jalan jauh tu dia tak tunjuk apa-apa landmark. Kena berjalan guna niat. Dan lagi satu. Pihak agensi, Tok Cik dan Nek Cik tak beritahu kita orang akan duduk hotel mana. Dah mendarat dekat Tanah Arab pun masih tak beritahu hotel mana. Macam ... kejutan! Terkejut tak? Agensi lain sebelum berangkat semua dah beritahu. Yang ini tidak. Risau kena sembur dan maki.
Ini Iz tunjuk perjalanan dari hotel ke masjid. Ini peta lama. Nak tunjuk guna Google Maps, macam makin menyesatkan. Jadi, wala~
Rentasan ungu dari hotel Iz ke masjid. Rentasan merah kawasan kebiasaan jemaah Malaysia menginap hotel di Madinah
Nampak macam dekat saja kan? Dari hotel ke anak panah dalam 150 meter. Dari anah panah nak ke kawasan solat wanita (hampir dengan rentasan merah) rasa macam patah balik ke hotel. Bagi jemaah muda dan bertenaga, dekatlah. Untuk jemaah yang kurang sihat lutut dan mudah letih macam mak Iz, terasa lelahnya, jauhnya. Kena berehat sekejap sebelum sambung perjalanan.
Iz dan adik Iz berjaya tiba di Masjid Nabawi dalam keadaan sesat tiba-tiba sampai. Mata Iz tersenyum bila nampak menara masjid. Iz terus cuit adik Iz. Beritahu dia kita dah jumpa jalan ke masjid. Adik Iz apa lagi, kan perangai kanak-kanak dia terlupa nak tinggalkan dekat Malaysia. Bukan main berjalan laju.
Gambar pertama diambil
Hati rasa rindu. Rindu yang tidak pasti. Bila tatap menara, hati rasa sesuatu. Adik Iz dah tinggalkan Iz. Dasar adik Iz ni. Iz kejar dia. Bermulalah aktiviti kejar-mengejar. Ya. Tak dewasa. Kemonlah. Haha. Masuk saja kawasan pekarangan, adik Iz terus tuding jari ke satu arah.
Kubah hijau.
Iz macam, jadi? Kenapa? (Berani ya Iz tanya soalan ni. Haha! Jangan belasah Iz. Maafkan saya! Saya tak belajar sungguh-sungguh! T^T)
Adik Iz cakap itulah kubah hijau. Bawah kubah tu ada makan nabi kita. Iz kelip mata tak percaya. Betul ke adik aku ni? Dia selalu gebang terbang sampai gajah terbang. Iz dan adik Iz pergilah menghampiri kubah hijau tu. Nampak ramai manusia melambai dan berdoa sambil pandang kubah hijau. Terdengar seorang jemaah asing sebut, "Rasulullah."
Iz tersentak. Jadi, betullah adik Iz cakap?
Jubah tak bagi kerjasama
Ya Rasulullah. Aku dah sampai Madinah ni. Malam-malam sampai.
Baru nak syahdu-syahdu sampai mengalirkan air mata, adik Iz dah berjalan tinggalkan Iz. Jalan laju. Orang tengah ramai. Ai. Dia punya perangai. Iz tarik bahu adik Iz cakap nak minum air zam-zam. Adik Iz angguk. Kita orang pun pergilah stesen air dekat luar. Adik Iz minum dulu. Bukan air zam-zam. Iz ingat lagi air zam-zam diisi dalam tong coklat cair. Itu mesti air zam-zam.
Sambil mencari, Iz ajak adik Iz pergi ke pagar 333. Nak pergi pasar malam Madinah. Nak rasa kunafa dan aiskrim. Rasa saja. Beli tak. Haha. Masa keluar pagar, Iz sengajalah toleh belakang. Iz terus tahan adik Iz. Weh. Ini! Ini! Ini!
Dalam kamera lagi lawa
Nanti nak ajak mak Iz bergambar dekat sini. Kena datang juga. Hihi. Lepas pergi dekat tempat yang dikatakan tular tu, ramai tengah beratur. Ramai sangat. Tak jadi beli. Iz pun ajak adik Iz balik. Tapi ikut jalan lain. Senang cerita, kita orang pusing pekarangan masjid. Haha. Jauh tu jauh. Penat tu penat. Tapi, bila lagi nak buat kerja gila?
Dah kembali ke pagar 310, kita orang kembali sesat. Macam mana nak balik hotel? Tadi ikut jalan mana? Iz penat dah. Adik Iz terlebih yakin kata betul jalan ni. 20 minit pusing bangunan yang salah. Mengarut! Iz ajak patah balik ke kawasan yang ada banyak kerusi. Hati Iz kata ke kiri. Bukan kanan. Alhamdulillah. Sampai juga. 10.50 malam sampai bilik.
Dah bersihkan diri yang melekit-lekit dan tunai kewajipan, Iz pun baring atas tilam. Nak pejam mata. Sipi lagi. Sekali, anggota keluarga Iz buat okestra dengkur. Ya Allah! Aku tak oder okestra! Tolong!
Esok, hari pertama bagi perjalanan umrah grup kami. Esok malam juga masuk ke Raudhah. Kita sambung di bahagian 6. Jumpa nanti!
